Kendini kaybederek ulaştığın bağımsızlık esaretin en büyüğüdür, kendini kazanarak ulaştığın esaretse özgürlüğün ta kendisi…
İnsan en çok kendini bulmak için yaşar, yahut; kendini arama gayreti sarf ettği ölçüde yaşamıştır insanoğlu. Kendisinden uzak yaşamış bir insan, yaşar gibi yapmıştır, aslında ölüdür o. Aslında ölüdür çünkü yaşamak denilen mefhumun aslında olduğu bilincine erememiştir hiçbir vakit. Tükenmiştir zaman her geçen saniye, zaman dünyasından ebedilik güneşi kesilmiştir, ebediliğin içinde yaşamamıştır zamanı. Dünyası karanlıktır ve karanlık dünyasında özgürlük iştiyakı güneşi hep gizli kalmıştır. Daha kötüsü ise o güneşin varlığından haberi olmamıştır yaşamak için dünyaya gelen insanın. Ve özgürlük maskesi altında esaret zinciri takılmıştır boynuna, felaketin zafer takı ise esaret kalesinde yaşayan insanın özgürlük saltanatı sürdüğü hissiyle yaşadığını düşündüğü zaman çalmıştır, hayattan çalınmıştır birçok şey çalıntı hayatla yaşayan insan tarafından. Bir manevi boyut esareti vardır ortada, maddi boyut esareti sonuçtur. Kaynağını içeriden alan dış ışık, içerisi yandığı ölçüde parlatacaktır etrafı. Enfüstedir gidilecek yolu gösteren harita, gidilecek yolun bilgisinden mahrum olan insan ne kadar gitsede gitmemiştir, yitmiştir her adımda, bitmiştir o. Bâtından nasipsiz özgürlük arayışının sonu esarettir, sonucu esaretin bilgisizliğinde kendini gösteren esirliktir. Özgürlüktür yaşatan bizi, özgürlük ise birin bilincinde yaşamaktır. Allah’a yaklaştıracak yolların selamette olmasıdır özgürlük, o yollarda yürüdükçe özgürdür insanoğlu. Özüne yaklaştıkça hürleşir. Öz bilinciyle yaşadıkça gürleşir. Bizim özgürlük kaybımız, kayıpta olma farkındalığına varmanın önüne perde çekiyor.
Ey insan kendinden kaçarak başvurduğun her yol sana geri tepecek…
Comments