KİMSESİZLER ÇAĞI

Şu devrin sessiz çığlıklarına gömülmüş bir hazine, umutsuzluk enkazının içinde saklanmış bir elmas, toprakların altında kalmış; üstüne toprak atılmış bir armağan. Her çağa en büyük hediye, işte Müslüman. Çağ şimdi sessiz ve durgun. Silahların ve bombaların sesleri dahi titretemez toprağı, ya mazlumların çığlıkları? Sessize alınmış birer alarmdır aslında... Müslüman, her çağda meydana inme vaktini bekler. Ne zamanki zulüm en dayanılmaz noktaya ulaşır, mazlumların sesi gök kubbeyi titretir ve bir yağmur başlatır; işte o zaman çıkar ortaya. Kimi zaman bir Selahaddin Eyyubi, kimi zaman bir Osmanoğlu, kimi zaman bir Fatih. Peki ne eksik şimdi? Mazlumların sesini neden duymaz oldu o Müslüman, kulaklarını mı kapattı yoksa... Evet, bir sorun var Müslüman'da fakat kulaklarından kaynaklanmıyor bu durgunluk. Unutuyor Müslüman, çok çabuk. Dün kalbine sapladıkları hançeri, evvelki gün savaştığı düşmanını. Ne ile ve nasıl savaştığını... Bir alzheimer hastası sanki. Oysa düne baksa, geçmişe çevirse gözlerini; ne ile savaştığını, nasıl yaşadığını hatırlasa. İşte Müslüman'ın ilacı; o tozlu ve yaşlı fakat bugünden daha umut dolu sayfalarda. Mesela Mescid-i Aksâ! Direnmeyi hatırlatsa Müslüman'a: "Zulüm yağmur olsa da yıkılma! Bir çınar ol ve köklerini sal toprağa. Seni çıkarmaya çalışacaklar, bu toprak bizim diyecekler; daha bir sağlam tut toprağı, öyle bir tut ki toprak dahi inansın bir bütün olduğunuza... Diren ey Müslüman, çünkü sen son kalesinin İslâm'ın!" Mesela Ayasofya, savaşmayı hatırlatsa Müslüman'a: "Zalim seni kırılmaz zincirlerle de bağlasa yitirme umudunu. Bir balta ol ve parçala o zinciri! Bir kılıç ol ve kes hilâline uzanan elleri. Savaş ey Müslüman, çünkü sen son neferisin İslâm'ın!" Mesela Mescid-i Harâm, yaşamayı hatırlatsa Müslüman'a: "Tüm cihan bâtıl da dolsa sen dönme yolundan, şaşma imanından. Her işin İslâm'a bir ışık tutsun, kalem tutarsan kelam olsun; kılıç tutarsan cihât olsun. Bir çınar dik, cihâna ümit olsun. Yaşa ey Müslüman, çünkü sen son nefesinin İslâm'ın!" Hatırla ey Müslüman; direnmeyi, savaşmayı ve yaşamayı! Kudüs gibi diren, çünkü son kalesin. Ayasofya gibi savaş, çünkü son nefersin. Mescid-i Harâm gibi yaşa, çünkü son nefessin!