GÖZYAŞI

İnsanlık, hüsrandadır ve ben ve biz ağlamaktayız,

İnsanlık ağlamakta.

Kimisi yola yolcu olmak için yalvarmakta,

Kimisi yolcuya kol vermek için uğraşmakta,

Görmeyen gözler, insanlıkta geziyor,

Oysa hala göremediğinin farkına varamamakta.

İnsanlık, hüsrandadır ve ben ve biz ağlamaktayız,

İnsanlık ağlamakta.

Kimisi yerinde saymakta sürekli,

Kimisi de kaymakta yolunda, oldukça süratli,

Koyuveren insanlığı bu halde, kimdir?

Önce bulalım, iş sonra ona hatırlatmakta.

İnsanlık, hüsrandadır ve ben ve biz ağlamaktayız,

İnsanlık ağlamakta.

Var olduğunu zanneder kimisi bu yolda,

Oysa kafası bir karış havada,

Hüsrandakini bulmak kaldı,

Yola yolcunun işaret parmağına.