Büyük bir dalga geliyor üzerimize. Felaketin sesi her geçen gün artıyor. Fakat ne gözlerimiz o dalgayı görüyor, ne de kulaklarımız felaketi duyuyor. Tarih, çok kez felaketlere şahit oldu. Fakat böylesi ile belki de ilk kez karşılaşıyor. Geçmişimizi yalanlarla dolduruyor bu bela. "Geleceği" kökünden sökerek attırıyor. İnançlarımıza düşman ediyor... Şehadete koşan bir ecdadın torunu bugün şehadete sövüyor. İşte en büyük felaket!
CEHALETİN GETİRDİĞİ SEFALET
Vakit öyle bir noktaya geldi ki artık ne lafı dolandırmanın, ne içi boş edebiyatlarda bulunmanın, ne de kafamızı kuma gömmenin bir getirisi yok. Biz gözlerimizi kapatırken ruhumuzdan parçalar sökülüyor. Hem de bir daha geri takılamayacak biçimde.
Biz gençlerimizin zihnini ve ruhunu İslâm nuru ile doldurmadığımız müddetçe başkaları dolduruyor o zihin ile ruhu. Hem de İslâm'a en büyük düşman olarak. Ateizm, gençler arasında hızla yayılıyor. Bir çığ gibi büyüyor fakat ya kimse bu çığı görmüyor ya da kendini ortaya koymaktan çekiniyor. Özünden kopuk eğitim sistemi de bu çığa set olmak yerine hakiki biçimde destekler nitelikte. Cehaletin getirdiği sefalet bugün bizim sonumuzu hazırlamakta... Ve biz o sonu kendi ellerimizle hazırladık.
KAPKARANLIK BÄ°R GELECEK...
Artık geleceği kapkaranlık görmeye başladım. Belki de gelecek hep karanlıktı, biz ışığımızı yakmadıkça. Belki de ben yeni görmeye başladım... Fakat artık bir gelecek beklemeyin. Her okulda onlarca inançsız gencin bulunduğu bir kurum size imanlı bir gelecek vaat edemez. Gençlerini dahi koruyamamış bir toplum dünyaya İslâm çağrısını gerçekleştiremez. İlk çağrıyı kendi içine yapmadıkça...
İnkar, İslam'ı azınlık halinde getirdi. İslâm artık bu ülkede azınlıkların dinidir!
Neredesiniz ey Müslümanlar, Ebrehe ordusu ile geldi de evinizden çıkmaya mı korkarsınız? Madem korkarsınız, Kabe'yi korumamaktan da mı utanmazsınız? Bir nesil inkarın oyuncağı olurken sessiz kalan korkaklar! Siz İslam'a yakışır mısınız?
ŞİMDİ AĞLAYIN!
Ağlamak gerekiyor şu halimize. Akan yaşlarımız deryalar kurmalı, gözlerimiz son damlasını dökene kadar kurumalı... Fakat uzun zaman oldu "kendi halimize ağlamak" sözünü lügatımızdan çıkaralı...
Ağlayın, hep beraber ağlayalım. Dertli insan ağlar. Ve ağlamak derde bir derman buldurur. Gözlerinizde yaş kalmayana kadar ağlayın. Dört duvar arasında sıkışsın ruhunuz. Mahkumiyetten sıkılsın bedeniniz. Ve artık hakikati görsün gözleriniz!
Görmez misiniz,
İslâm terk eyliyor vatanı.
Artık ağlarken bile kapatmayın gözlerinizi. Çünkü gördük ki gözlerimizi her kapatışımız bizden bir nesil götürüyor...